Recensie | De genadigen van Margaret Owen

De genadigen van Margaret Owen ★★★★

“GEEF ZE VUUR. GEEF ZE ANGST.”

Vreemde magie en leuke personages zorgen voor een spannend eerste deel in De Genadigen-serie

---

Ik heb erg genoten van dit verhaal. De genadigen is een spannend fantasyboek voor jongeren. De magie die gebruikt wordt in het boek is zo uniek en vreemd wat het verhaal net dat tikkeltje extra geeft. De personages zijn herkenbaar en je voelt echt met ze mee. Het verhaal viel af en toe wat stil en had wat vlotter mogen zijn, maar over het algemeen heb ik er zeker van genoten.

Synopsis
Fie leeft volgens één regel: zorg voor je eigen mensen. Ze behoort tot de Kraaien, de laagste kaste van het land. Ze worden opgejaagd, uitgespuugd door de bevolking, en ze hebben vrijwel geen rechten. Toch wordt er verwacht dat ze hun enige plicht vervullen: het ophalen en uit hun lijden verlossen van pestslachtoffers. Dus als Fie met haar Kraaien naar het paleis wordt geroepen voor de kroonprins, hoopt ze uitbetaald te worden voor de rest van haar leven.

Als blijkt dat kroonprins Jasimir en zijn lijfwacht Tavin hun dood in scène gezet hebben, is Fie klaar om haar verlies te nemen – en misschien ook wel om hen te vermoorden. Ze besluit echter een deal met de prins te sluiten: zij beschermt hem tegen de meedogenloze koningin, prins Jasimir zal de Kraaien beschermen als hij eenmaal regeert.

De vraag is of dat lukt, met een onvoorspelbare groep Kraaien, weerbarstige magie en het gevaar dat altijd op de loer ligt.

De verhaallijn is wel boeiend, maar echt vernieuwend zou ik het niet noemen, De genadigen heeft iets weg van De Kraaien-serie van Leigh Bardugo. Deels, omdat de verhalen beide over kraaien gaan, maar ook omdat het dezelfde donkere fantasy-sfeer heeft. Ik vind niet dat elk boek vernieuwend moet zijn, het moet voornamelijk goed zijn en dat was De genadigen zeker wel. Er zijn enkele goede plotwendingen in het verhaal verwerkt wat ervoor zorgt dat de auteur de aandacht van de lezer erbij houdt. De magie en de wereld zijn spannend en de personages leuk om te volgen. Toch is het tempo op sommige momenten net iets te traag. Er waren enkele scènes die er van mij gerust uit mochten. Het lijkt alsof de auteur niet wilde dat De genadigen te snel eindigde en heeft ervoor gekozen om de verhaallijn wat uit te rekken. Dit merk je wel wanneer er eigenlijk niet echt iets gebeurt, maar de auteur toch pagina’s wil vullen.

De schrijfstijl van Margaret Owen is er eentje dat je gewend moet raken. In het begin had ik moeite met de auteurs schrijfstijl, ik kon moeilijk volgen en moest vaak zinnen herlezen. Na een tijdje raak je dit gewoon en gaat het lezen vlotter. Er zit wel wat herhaling in dit boek, scènes die wat op elkaar lijken.

Een van mijn favoriete elementen uit dit boek is de magie. Die is zo speciaal en vreemd aangezien de personages in het boek gebruikmaken van tanden. Jep, tanden! Ik dacht in het begin dat dit gewoon een naam was voor een object, maar nee ze gebruiken echte tanden. Dit is zo uniek. Het klinkt misschien wat vies, maar het past echt bij dit boek.

Ik was een beetje bang dat de kastes verwarrend gingen zijn en dat ik ze niet uit elkaar zou kunnen houden, maar dat was niet het geval. Doorheen het boek leer je meer en meer over de kastes en begrijp je wat elke kaste kan. Het was goed uitgelegd en ik kon ze perfect uit elkaar houden.

De liefdesrelatie in dit boek is zeer goed uitgebouwd. Ik vind het fijn dat de auteur niet met de voor de hand liggende optie is gegaan. De personages leren elkaar kennen doorheen het boek en de relatie is niet te gehaast.

Verder heeft dit boek ook een goede LGBTQIA+ representatie. Een personage is homoseksueel en een andere is biseksueel. Dit is een leuk element om terug te zien komen in fantasyboeken. De illusie dat iedereen in een fantasy roman hetero moet zijn, wordt stilletjes aan doorgeprikt. Het zijn ook twee hoofdpersonages in De genadigen, wat het nog beter maakt. Vaak als er een LGBTQIA+ personage in een boek gestopt wordt, is het de neef van de moeders tante of iets in die aard.

Het hoofdpersonage, Fie, is een sterke vrouw en dat is leuk om over te lezen. In De genadigen zijn de belangrijke rollen bezet door sterke vrouwen. Dit is natuurlijk een pluspunt, ik ken niet veel fantasyboeken waarin de generaal een vrouw is. De vriendschappen en banden tussen Fie en de kraaien waren mooi om te zien. Je kon echt meeleven met ze. Wat ik ook geweldig vond aan Fie, is dat ze op sommige momenten weent. Dit lijkt misschien vreemd, maar in boeken moet het hoofdpersonage meestal sterk zijn en mag ze geen zwakte tonen. Iedereen heeft wel moeilijke momenten meegemaakt en Fie zeker. Het feit dat Margaret Owen haar laat wenen in het bijzijn van vreemden vond ik cool. De kwetsbare kant van Fie vond ik fijn om te zien en dat zorgt ervoor dat ze echt en eerlijk aanvoelt.

De wereld waarin Fie en de kraaien zich bevinden is spannend en magisch. De auteur heeft de wereld prima uitgewerkt.

Het einde was vrij voorspelbaar, waar op zich niets mis mee is. Ik vind het niet erg dat een boek voorspelbaar is, maar dit kan een afknapper zijn voor sommige lezers.

Ik geef De genadigen 4 sterren omdat ik van alles heb genoten behalve de vlotheid. Sommige scènes waren overbodig en het tempo was wat traag. De personages waren fijn om te volgen en ik vond de LGBTQIA+ representatie goed in De genadigen.

Zou ik het aanraden?
Ja. Het is een goed boek en ik kijk uit naar het tweede deel dat in juli uitkomt: De goddelozen.

---

Trigger warnings
Dood, geweld, dieren in gevaar, bloed, tanden
Representatie in dit boek
Biseksueel personage, homoseksueel personage
Genre
Young adult, fantasy
Publicatiedatum
17 maart 2020
Uitgever
Blossom Books
Over de auteur
Margaret Owen woonde als kind helemaal aan het einde van de Oregon Trail, een wandelroute dwars door de Verenigde Staten. Toen ze op haar negende voor het eerst een auteur ontmoette, besliste ze ongeveer twintig seconden later dat zij ook schrijver wilde worden – de eerste van heel veel goede beslissingen.

Haar carrièreplannen veranderden regelmatig terwijl Margaret opgroeide, maar wel de boekwinkel onveilig bleef maken. Na een studie Japans, besloot ze naar Seattle te verhuizen (vanwege haar liefde voor espresso). Daar werkte ze overal en nergens: van kringloopwinkels tot het campagneteam voor de presidentsverkiezingen. Alle baantjes en functies hadden een ding gemeen: ze leerde er belangrijke dingen.

Gelukkig bleek dat de negenjarige Margaret toch gelijk kreeg. Dus volwassen Margaret brengt haar tijd door met ontevreden personages op de pagina worstelen, en over haar langdurige gijzelingssituatie onderhandelen met haar twee enorme katten. In haar vrije tijd vindt ze het leuk om naar niet-aan-te-raden-landen te reizen, en met haar illustraties geld op te halen voor organisaties die sociale rechtvaardigheid bevorderen. (via Blossom Books)

---

Hashtags
#recensie #boekrecensie #recensent #belgischerecensent #ya #youngadult #yaboek #margaretowen #degenadigen #blossombooks