De goddelozen van Margaret Owen ★★★★★
“Het duurde te lang voordat Fie het meisje de keel had doorgesneden.”
Ik kreeg dit boek van uitgeverijen Blossom Books en L&M Books als recensie-exemplaar. Dit verandert niets aan mijn mening. Alle opinies zijn de mijne en ik ben altijd 100 procent eerlijk. Heel erg bedankt Blossom Books en L&M Books om mij dit boek te bezorgen.
De goddelozen is een prachtig einde voor deze leuke duologie en zeker een aanrader
Wat. Een. Einde. Dit boek was zo goed, echt stukken beter dan het eerste. Ik was al fan van het verhaal van Fie en de Kraaien en vond De genadigen dan ook oprecht goed. In De goddelozen gaat Margaret Owen nog een stapje verder en geeft ze het verhaal een spannende draai. De wereldopbouw en magie waren net als de personages, geweldig. Zeker een aanrader.
Synopsis
Als leider van de Kraaien weet Fie inmiddels dat mensen met koninklijk bloed niet te vertrouwen zijn. Toch hoopt ze dat prins Jasimir zich aan zijn belofte houdt en dat hij haar groep zal beschermen wanneer het zijn beurt is om Sabor te regeren. Maar dan kondigt zwarte rook de plotselinge dood van koning Surimir aan en begint zijn meedogenloze echtgenote Rhusana haar jacht op de troon.
Geen enkele Kraai zal veilig zijn als Rhusana de troon bestijgt, dus Fie moet in actie komen. Maar als de koningin de rest van de bevolking ervan overtuigt dat de Kraaien schuldig zijn aan de dood van koning Surimir, zijn ze genoodzaakt om onder te duiken. Wanhopig zoekt Fie naar een manier om haar Kraaien van de ondergang te redden. Wat moet ze beginnen tegen de machtige koningin en haar alsmaar groeiende leger? Ze rekent op de hulp van prins Jasimir, maar is dat genoeg?
Ik ben een fan van deze cover. Hij past perfect bij de vibe van het verhaal als ook bij het eerste boek.
Voor je aan deze recensie begint raad ik je aan om eerst de recensie over De genadigen te lezen, dat is het eerste boek in deze serie. Je vindt de recensie hier: Recensie De genadigen. Verder wil ik ook zeggen dat het verhaal van De goddelozen verderbouwt op dat van De genadigen. Daardoor verwijs ik vaak naar het eerste boek; om ze te vergelijken.
De goddelozen zat vol verraad, spannende missies en plotwendingen. Het plot bouwt verder op dat van het eerste boek, maar wordt nog interessanter. Een kritiekpuntje dat ik had bij De genadigen (het eerste boek in deze duologie) was dat er veel overbodige scènes in het boek zaten. Die scènes zorgden ervoor dat het verhaal minder vlot las en trager vooruitging. In dit boek had ik dat gevoel totaal niet. De goddelozen leest heel vlot en was in enkele uurtjes uit.
De personages waren net zoals in boek één heel erg leuk om te volgen. Je leert de personages niet per se beter kennen, omdat Owen ze in het eerste boek al voldoende introduceert. Er komen enkele nieuwe personages bij in De goddelozen, wat een goede zet is. Die personages zorgen voor frisse toets.
“Er vielen Fie een heleboel dingen op toen ze van het ruwpad kwamen en een eerste blik op Karostei wierpen, maar er was maar één conclusie mogelijk. De stad kon niet worden gered.”
Ik vond de wereldopbouw in dit boek nog sterker dan in het vorige. Veel plaatsen zoals bossen en kamers zag ik voor me. De magie was ook weer leuk om over te lezen. We leren het volledige potentieel van Fie en de tanden kennen. Fie wordt beter en beter in hoe ze een baas moet zijn en hoe ze verschillende tanden tegelijkertijd kan gebruiken.
Je ziet een duidelijke verandering in de personages doorheen deze serie. Ze groeien allemaal ongelooflijk veel, wat heel fijn is om te zien. Ik ga deze karakters wel missen.
Er waren enkele scènes die niet in het verhaal hoefden te zitten, maar die de auteur er toch heeft ingestoken en dat toont aan wat een goede schrijfster Owen is.
*eventuele spoiler*
Er is een bepaalde scène die over menstruatie en zwangerschap gaat. Fie moet een bepaald zaad slikken (kantwortelzaad) om niet zwanger of ongesteld te worden. In principe had Owen dit niet in het boek moeten steken, maar het feit dat ze dat deed maakt voor mij persoonlijk het boek nog beter. Dit zien we heel weinig of zelfs niet in fantasieboeken. Dit is de eerste keer dat ik over ongesteldheid lees in een youngadultboek. Ik vind dat we dit vaker in boeken moeten stoppen.
Ik heb niet zo veel te zeggen over De goddelozen gewoon omdat ik het echt goed vond. Ik wil ook niets spoilen dus kan ik weinig zeggen over de inhoud aangezien dit het tweede en laatste deel is in deze serie. Het enige wat ik nog kan zeggen is dat het een geweldig einde was van deze serie.
Zou ik het aanraden?
Als het nog niet duidelijk was: JA! Ik zou De goddelozen zeker aanraden, ook als je geen fan was van het eerste boek. Dit boek was hartstikke goed.
Trigger warnings
Dood, tanden, bloed, verraad
Representatie in dit boek
Biseksueel personage, homoseksueel personage
Genre
Young adult fantasy
Publicatiedatum
17 augustus 2020
Uitgever
Blossom Books
Over de auteur
Margaret Owen woonde als kind helemaal aan het einde van de Oregon Trail, een wandelroute dwars door de Verenigde Staten. Toen ze op haar negende voor het eerst een auteur ontmoette, besliste ze ongeveer twintig seconden later dat zij ook schrijver wilde worden – de eerste van heel veel goede beslissingen.
Haar carrièreplannen veranderden regelmatig terwijl Margaret opgroeide, maar wel de boekwinkel onveilig bleef maken. Na een studie Japans, besloot ze naar Seattle te verhuizen (vanwege haar liefde voor espresso). Daar werkte ze overal en nergens: van kringloopwinkels tot het campagneteam voor de presidentsverkiezingen. Alle baantjes en functies hadden een ding gemeen: ze leerde er belangrijke dingen.
Gelukkig bleek dat de negenjarige Margaret toch gelijk kreeg. Dus volwassen Margaret brengt haar tijd door met ontevreden personages op de pagina worstelen, en over haar langdurige gijzelingssituatie onderhandelen met haar twee enorme katten. In haar vrije tijd vindt ze het leuk om naar niet-aan-te-raden-landen te reizen, en met haar illustraties geld op te halen voor organisaties die sociale rechtvaardigheid bevorderen.
heavenlybookish 